Lekker in je lijf komen In de workshops bibliodans van Riëtte Beurmanjer gaan de deelnemers al dansend aan de slag met Bijbelteksten. ‘Je leeft je in de tekst in en de tekst geeft jou ruimte om je op een nieuwe manier te verhouden tot de thema’s in je leven.’ Riëtte Beurmanjer (1955) werd zich er tijdens haar studie theologie van bewust dat dansen iets deed met haar spiritualiteit. Ze is theologe, geestelijk begeleider en ontwikkelde bibliodans, een methode van dansen als spirituele vorming. Ze werkt in verschillende kerkelijke settingen met dans. ‘Ik kom uit een traditioneel gereformeerd gezin en ging theologie studeren in Amsterdam met het idee dominee te worden’, vertelt ze. ‘Het was de tijd van de grote ontmythologisering. Dat was een beetje eng, maar het gaf ook ruimte om zelf een nieuwe invulling te zoeken bij de oude woorden. Die invulling kwam bij mij, tot mijn grote verbazing, via de dans. Ik zag in dans iets dat ik in de theologiestudie zocht, maar niet vond.’
Herinneringen en associaties
Beurmanjer: ‘Omdat ik gefascineerd was door de Bijbelverhalen, deed ik in diezelfde periode meditatiecursussen waar veel aandacht was voor teksten uit de Bijbel. Bij de methode van Ignatiaanse meditatie gebruik je je verbeelding. Je stelt je voor wat zich in het verhaal afspeelt en dat je er deel van uitmaakt, waardoor het verhaal voor je tot leven komt. Dat opende voor mij de weg om op een andere manier bezig te zijn met Bijbelverhalen dan door de rationele kant, door het uitleggen ervan. Dansend gebeurde er bij mij iets vergelijkbaars als in die meditaties, maar op een veel lichamelijker manier. Mijn lijf werd erbij betrokken, met huid en haar. Dansend breng je het verhaal tot uitdrukking, maar tegelijkertijd komen in je lichaam opgeslagen herinneringen en associaties aan het licht. Dat versterkt elkaar en geeft een betekenis die direct verbonden is aan je eigen leven. Je ontdekt iets over de tekst, maar je ontdekt tegelijkertijd iets over jezelf, over je leven en je geloof.’ Laatst werkte Beurmanjer met het verhaal van de aankondiging van de geboorte van Jezus door de engel Gabriël aan Maria. Een van de vrouwen zei: ‘Ik ken dit verhaal al heel lang. Het waren allemaal woorden voor mij, maar tijdens het dansen begon ik iets voor me te zien en kreeg ik een ander zicht op de tekst.’ Beurmanjer: ‘Zij noemde het een perspectiefwisseling en kreeg er nieuwe ideeën bij. Levensthema’s en vragen waar mensen mee zitten, krijgen een bedding in de tekst waarmee gedanst wordt. Je leeft je in de tekst in en de tekst geeft jou ruimte om je op een nieuwe manier te verhouden tot de thema’s in je leven.’
Bewegingsplezier
‘Lectio Divina is een manier om met Bijbelteksten om te gaan die meer en meer expliciet wordt in mijn werk’, licht Beurmanjer toe. ‘Traditioneel bestaat die uit: lezen, mediteren en wat daaruit ontstaat laten uitlopen op een gebed. In mijn dansworkshops lezen we altijd eerst de tekst met elkaar. We spreken over wat ons daarin raakt. Daarna gaan we dansen met de tekst, aan de hand van een aantal dansopdrachten die ik geef. Dat beschouw ik als een vorm van mediteren, in de zin van verbinding zoeken met de tekst. Wat tijdens het mediteren in de mensen opkomt, kunnen ze dan uitdansen als gebed. Dat kan een klacht zijn of een vraag, dankbaarheid of wat er maar is. Bij de deelnemers zie ik bewegingsplezier en lekker in je lijf komen, ook al heb je beperkingen. Een deelnemer in een van mijn groepen zit in een rolstoel en doet gewoon mee. Het honoreren van je eigen lichamelijkheid, dát is belangrijk. Mensen komen in aanraking met hun spiritualiteit en gevoelens en brengen die tot uitdrukking. Pasgeleden zei iemand: ‘Dit is voor mij ook een vorm van kerk-zijn.’ Jolly van der Velden Zie riettebeurmanjer.nl voor informatie over de verschillende workshops. Bij de foto: ‘Deelnemers komen in aanraking met hun spiritualiteit en gevoelens en brengen die tot uitdrukking.’ Bekijk hier een voorbeeld van bibliodans: https://www.7evendehemel.nl/?s=gedanste+gebeden