‘We zijn er niet alleen voor onze eigen kring’
Een kleine acht jaar was Pauline Kuipers voorzitter van de Haagse Protestantse Diaconie. ‘Mijn mooie hobby’, noemt ze het. Helpen waar niemand anders helpt; dat geeft de diaconie haar bestaansrecht.
Pauline Kuipers vindt het na bijna acht jaar tijd geworden om afscheid te nemen als voorzitter van de diaconie van de Protestantse Kerk Den Haag. ‘Het is goed als er nu een ander komt die met een frisse blik kan kijken naar het werk van de diaconie’, stelt ze. ‘Ik wilde me vanuit mijn geloof inzetten voor de mensen om ons heen die niet het geluk hebben dat ik zelf heb met een baan en een huis. Ik kan mijn capaciteiten er goed in kwijt en vond en vind het belangrijk dat we als diaconie een verschil kunnen maken als het gaat om armoedebestrijding. Dat geldt ook voor onderwerpen waar de politiek de handen niet aan wil branden, zoals daklozen en mensen zonder papieren. Wat is er nou mooier dan leiding te kunnen geven aan het diaconale werk dat heel de stad Den Haag betreft? Het was voor mij een mooie hobby; het heeft me altijd energie gegeven.’
Armoedekloof
‘Vanuit onze geloofsovertuiging helpen we waar niemand anders helpt. Dat is de reden van ons bestaan als diaconie. Dat wil niet zeggen dat we daar nooit vragen bij stellen. Het is juist belangrijk dat we ons telkens weer afvragen: moeten we dit wel doen? Zijn we er om op te lossen wat de overheid laat liggen? We zien ook in Den Haag dat de armoedekloof groter wordt. Werken aan armoedebestrijding kan in de vorm van financiële hulp, maar ook door heel concreet eten voor de avond te bieden. De noodkast bij buurt-en-kerkhuis de Paardenberg, waar mensen in nood voedsel uit kunnen meenemen, voedselbonnen voor bezoekers van het Wereldhuis en de voedselbankwinkel in buurt-en-kerkhuis Shalom zijn hier voorbeelden van.
Mensen van Stek, de uitvoeringsorganisatie van onze diaconale projecten, gaan regelmatig in gesprek met de gemeente om te bespreken waar het scheef zit in het gemeentelijke beleid. Want we moeten enerzijds geen taken van de gemeente overnemen en anderzijds blijven staan voor mensen die nergens anders terechtkunnen. Dat betekent dat we soms ook lastige keuzes moeten maken, want er moet wel een balans zijn tussen het bekostigen van projecten en het kunnen waarborgen van het werk op langere termijn. We hebben ervoor gekozen om, in plaats van te beleggen in vastgoed in het algemeen, panden in Den Haag aan te kopen en die dan te verhuren aan organisaties die een eigen plek nodig hebben, zoals het Wereldhuis dat nu aan de Hooftskade zit.’
Hoogtepunt
Het kerkasiel in buurt-en-kerkhuis Bethel was voor Kuipers een hoogtepunt van de afgelopen acht jaar. ‘Wij werden toen als Haagse Protestantse Kerk bepaald bij de fundamentele vraag wat we nu echt belangrijk vinden. Als er in nood op onze deur geklopt wordt: staan we daar dan voor? Als het antwoord dan ja is, vallen allerlei bezwaren weg. Het is een gemeenschappelijke basis waarin je elkaar vindt en die leidend is. Een ander voorbeeld is het Aandachtscentrum dat door ons gesteund wordt, waar iedereen welkom is voor een kop koffie en een luisterend oor. Want we zijn er als diaconie niet alleen voor onze eigen kring, maar juist voor die plekken en bij die mensen in onze stad waar de nood het hoogst is.’
Greet Kappers
Klik hier voor de vacature voor een nieuwe voorzitter:
Bij de foto: ‘Moeten we oplossen wat de overheid laat liggen?’