Troubadour Martijn Breeman:
Nu ben ik nog van vlees en bloed, maar hoelang is dit houdbaar?
Mijn intellect is puur natuur, maar wel op zijn retour.
Mijn lied is haast ten einde, ach, ik ben nog lang niet koud, maar
de zeisman ligt de laatste tijd steeds vaker op de loer.
Maar ook als ik tot stof verga, weet ik hier nog te blijven,
want zie: AI laat analyses los op mijn lyriek
en leert om in mijn stijl gloednieuwe liederen te schrijven.
Zo blijft de Troubadour bestaan, met dank aan de techniek.
AI doet dode kunstenaars uit bits en bytes herrijzen.
Bach schrijft nog een cantate, Shakespeare komt met een nieuw boek.
Deepfake is ook fantastisch, daar wil ik u graag op wijzen:
James Dean en Alan Rickman, samen op het witte doek.
Maria Callas staat met Richard Tauber op de planken,
in hologramconcerten zingen zij het werk van Sting.
Moderne thema’s mengen zich met eeuwenoude klanken.
De invloed van AI in ons bestaan is niet gering.
AI doet wel de levende artiesten tandenknarsen.
AI maakt alle creatieve geesten werkeloos.
AI hoeft niet te eten of haar bovenlip te harsen.
Je zou als baas wel gek zijn als je niet AI verkoos.
Toch zijn er criticasters die bij hoog en laag beweren
dat nooit computerpulp de geest en ziel tot voeding strekt
en dat AI alleen maar pronkt met iemand anders’ veren,
maar is kunst matig als die kunst kunstmatig wordt verwekt?
Ik schrijf nog zelf mijn liedjes – maar dat weet u dus niet zeker;
misschien is dit lied wel ontstaan met één druk op de knop.
Mijn spieren worden slapper en mijn hersens worden weker
en op een kwade dag is echt mijn inspiratie op.
Geruisloos neemt AI het op die dag dan van mij over,
aan ieder denkbaar onderwerp wordt wel een lied gewijd
alsof ik deze uit mijn hoge hoed snel even tover,
zo blijft de Troubadour bestaan tot in de eeuwigheid.